Season: 2024

CRASH…forming

Σύγκρουση είναι η κατάσταση στην οποία εμπλέκονται άτομα ή ομάδες όταν υπάρχει διαφορά μεταξύ τους. Η διαφορά μπορεί να είναι πραγματική ή συμβολική και να πάρει τη μορφή πολιτισμικών και κοινωνικών κανόνων, στόχων και προσδοκιών, αξιών, ενδιαφερόντων, πεποιθήσεων, αντιλήψεων, απόψεων και συμφερόντων. Η αναπηρία και το ανάπηρο σώμα είναι από μόνα τους ξένα, άγνωστα και γι’ αυτό συγκρουσιακά. Εδώ ακριβώς ξεκινάει η σύγκρουση. Το άγνωστο φοβίζει, απειλεί τη συνοχή της ταυτότητας και δημιουργεί ρωγμή στο κυρίαρχο κανονιστικό περιβάλλον. Φαίνεται πως η DAGIPOLI DANCE Co., στα είκοσι χρόνια της ενεργής πορείας της (που γιορτάζονται αυτή τη χρονιά), έχει δημιουργήσει τη ρωγμή, που είναι προϋπόθεση για να έρθει μια απαραίτητη αλλαγή. Η σύγκρουση είναι η αρχή και το μέσο για ν’ αλλάξουν οι άλλοι, να διαλυθούν τοξικές-αδιέξοδες σχέσεις, να εγκατασταθούν καινούριες, δυναμικές, πρωτοπόρες και συμπεριληπτικές διαδράσεις.

Η Ιφιγένεια των Ταύρων

Μια Ιφιγένεια, ένας Πυλάδης, ένας Ορέστης και κάποιος Άντον Τσέχοφ σε ένα αντάμωμα άχρονο θα χαράξουν ομόκεντρους κύκλους σε μια αέναη σύγκρουση με τον εαυτό τους και τους υπόλοιπους. Όλοι τους απόγονοι των συνώνυμων ιστορικών προσώπων. Κληρονομιά το όνομά τους… Βάρος αμέτρητο στους ώμους τους… Πώς να αποτινάξουν από πάνω τους όσα τους χρέωσε η ιστορία; Οι άνθρωποι αλλάζουν… Παραμορφώνονται με τα χρόνια, δεν αναγνωρίζουν τον ίδιο τους τον εαυτό και συγκρούονται με καθετί που ενστικτωδώς αναγνωρίζουν ως φορέα αυτής της αμνησίας… Να αλλάξεις τα πάντα… Να γίνεις αυτός που ποθείς… Να δηλώσεις τη δική σου ταυτότητα… Κι ύστερα τι; Πώς να χωρέσει ο ήχος της ανάσας σου μέσα στον θόρυβο ενός πολέμου;

Κάπου στην περιοχή της Κριμαίας, στην Αζοφική θάλασσα, στη Μαριούπολη την πληγωμένη και σ’ ένα λιμάνι, Ταγκανρόγκ το όνομά του (Ταϊγάνιο το αποκαλούσαν οι Έλληνες που ζούσαν εκεί), γενέτειρα του σπουδαίου Ρώσου συγγραφέα Άντον Τσέχοφ, εκτυλίσσεται η ιστορία σε μια εποχή δυστυχισμένη. Ο πόλεμος μαίνεται και σκεπάζει με τρόμο τις ψυχές των ανθρώπων. Είναι ο κύκλος με τη μεγαλύτερη διάμετρο σε ένα σύστημα ομόκεντρων κύκλων συγκρούσεων.

Ο πόλεμος των ρομαντικών

Η καλλιτεχνική σύγκρουση που γνώρισε η ρομαντική εποχή, ανάμεσα στους συνθέτες της, με έντονες κοινωνικές προεκτάσεις, αναδεικνύεται μέσα από ένα σπάνιο ρεσιτάλ πιάνου του Γιώργου-Εμμανουήλ Λαζαρίδη σε συνδυασμό με την πρωτότυπη κινησιολογική συνερμηνεία δύο χορευτριών επί σκηνής, της Θεανώς Ξυδιά και της Ναταλίας Μπάκα.

Η παράσταση Ο πόλεμος των ρομαντικών επιχειρεί να ταξιδέψει το κοινό στα μέσα του 19ου αιώνα, με άξονα τη σύγκρουση ανάμεσα στη μουσική αισθητική του Γιοχάννες Μπραμς και του Φραντς Λιστ.
Στο πλαίσιο αυτό θα παρουσιαστούν δύο εμβληματικά έργα του πιανιστικού ρεπερτορίου, οι τέσσερις μπαλάντες του Μπραμς και η σονάτα σε σι ελάσσονα του Λιστ, που απηχούν δύο εντελώς διαφορετικές, ενδεχομένως αντικρουόμενες μουσικές προσεγγίσεις, οι οποίες έπαιξαν καίριο ρόλο στη μετέπειτα εξέλιξη της μουσικής. Η συνθήκη του ιστορικού χώρου, του Πύργου Μπαζαίου, μνημείου του 17ου αιώνα στην ενδοχώρα της Νάξου, θα λειτουργήσει ως το πλαίσιο όπου θα αναπτυχθεί ο διάλογος μουσικής και σώματος, σε ένα ενιαίο σύνολο.

Χίλιοι λόγοι για να τσακωθείς

Η νέα θεατρική παράσταση Χίλιοι λόγοι για να τσακωθείς της ομάδας Τικ Τακ Ντο μάς καλωσορίζει σε ένα φανταστικό ταξίδι ανακάλυψης και αναγνώρισης των συναισθημάτων.

Ο Μάρκος, ένας νεαρός, είναι συνεχώς θυμωμένος και βρίσκει χίλιους λόγους για να τσακώνεται. Με τον θυμό του αντιμετωπίζει ό,τι συμβαίνει γύρω του. Κρατά πάντα την ασπίδα και το ξύλινο σπαθί του κοντά. Όταν θα χάσει τα αντικείμενα αυτά, αναγκάζεται να παραγγείλει καινούρια… «Κύριε Μάρκο, η εταιρία Σπαθί και Ασπίδα σας ευχαριστεί πολύ για την παραγγελία. Με αυτό το γράμμα σάς ανακοινώνουμε ότι από φέτος άλλαξε η διαδικασία παράδοσης ασπίδων και σπαθιών. Ζητάμε προκαταβολικά συγγνώμη για την ταλαιπωρία. Στο χάρτη, που στο κουτί θα βρείτε, είναι σημειωμένα τέσσερα σημεία, χρειάζεται τα κάστρα αυτά τη σφραγίδα τους να δώσουν για να σας αποσταλεί η παραγγελία. Παρακαλώ μην παραβλέπετε καμία οδηγία. Σας χαιρετούμε φιλικά, Σπαθί και Ασπίδα, ΑΜΕ (Ανώνυμη Μονοπωλιακή Εταιρία)».

Σχέδιο Αντιγόνη

Η Ομάδα Εν Δυνάμει, μετά από μια μακρά ερευνητική πορεία πάνω στη νέα δραματουργία, συνδιαλέγεται για πρώτη φορά με ένα κλασικό κείμενο, την Αντιγόνη του Σοφοκλή.

Μια κοινωνική ομάδα που συγκρούεται καθημερινά με το κράτος, την κοινωνία, τους νόμους και τη νοοτροπία των συμπολιτών μας στα θέματα της αποδοχής, της προσβασιμότητας και της κοινωνικής ένταξης αναρωτιέται αν ζει σε έναν δίκαιο κόσμο, αν οι νόμοι δημιουργούνται για να προστατεύουν τους ανθρώπους ή το αντίθετο. Αναρωτιέται μέχρι πού θα έφτανε για τα πιστεύω της. «Το αδύνατο δεν γίνεται», λέει η Ισμήνη στον πρόλογο, εμείς όμως οφείλουμε να το επιχειρήσουμε. Η ιστορία της Αντιγόνης είναι γραμμένη για να μας εμπνέει. Παντού και πάντα.

Ευχαριστούμε τον παλαιστίνιο ποιητή Marwan Makhoul για την ευγενική παραχώρηση του ποιήματος In Politics and Poetry.

Ευχαριστούμε τη Σ.Ε ΒΙΟΜΕ και την Cantina Solidaridad για τη φιλοξενία και την υποστήριξη.

ΝΥΚΛΙΑΝΟΙ

Στο οχυρό συγκρότημα των Τρουπάκηδων – Μούρτζινων στην Παλιά Καρδαμύλη -μνημείο που μαρτυρεί την ιστορία των τελευταίων Παλαιολόγων που μετονομάστηκαν Μούρτζινοι – Τρουπάκηδες επειδή κρυβόντουσαν μέσα σε τρύπες για να γλυτώσουν από τους Τούρκους- η Φένια Παπαδόδημα επιχειρεί μία αναδρομή στο παρελθόν του μνημείου, της Μάνης και της Μέσα Μάνης, μέσα από το πρίσμα μιας γυναικείας ματιάς.

Ακολουθώντας τα χνάρια του Άγγλου συγγραφέα Πάτρικ Λη Φέρμορ, που περπάτησε από την Καρδαμύλη μέχρι τη Μέσα Μάνη, διαγράφει και η ίδια το προσωπικό της ταξίδι, σαν γυναίκα και απόγονος μιας οικογένειας Νυκλιάνων της Μέσα Μάνης.

Οι Νυκλιάνοι, είδος στρατιωτικής γαιοκτημονικής αριστοκρατίας, παρόμοιο με τους Ιάπωνες σαμουράι, είχαν διαμορφώσει μέσα στους αιώνες, μία σκληρή πατριαρχική κοινωνία, όπου η θέση της γυναίκας ήταν «τραγική» με όλες τις αποχρώσεις του όρου.

Η παράσταση πραγματεύεται την αδυναμία αλλά και τη δύναμη της Μανιάτισσας γυναίκας. Την κραυγή και το νανούρισμα της. Την τραγικότητα και την υπέρβαση της.

Οι πρωτότυπες μουσικές συνθέσεις της Φένιας Παπαδόδημα, τα ηχητικά περιβάλλοντα του Γιώργου Παλαμιώτη, οι αυτοσχεδιασμοί των κορυφαίων μουσικών (Γιώργος Παλαμιώτης μπάσο, Ανδρέας Πολυζωγόπουλος τρομπέτα, Θωμάς Μελετέας ούτι, Κώστας Μπαλταζάνης κιθάρα, Παναγιώτης Κωστόπουλος τύμπανα) καθώς και οι ζωγραφισμένες πάνω σε πέτρες προσωπογραφίες του Γιώργου Κόρδη, που προβάλλονται στους τοίχους του πύργου, οδηγούν τη δραματουργία μέσα από ιστορικά, μυθολογικά αλλά και προσωπικά δεδομένα. Το ταξίδι θα καταλήξει στην Πύλη του Άδη, σε χρόνο μετέωρο μεταξύ ζωής και θανάτου.

Με οδηγό το βιβλίο «Μάνη» του Πάτρικ Λη Φέρμορ και μέσα από αληθινές αφηγήσεις γυναικών που έζησαν συγκλονιστικά γεγονότα, παραμύθια της Μανιάτικης παράδοσης, μοιρολόγια και αποσπάσματα από την Νέκυια του Ομήρου, ζωντανεύει ξανά ο σκοτεινός και σαγηνευτικός κόσμος των Νυκλιάνων. Εκεί που ζούσαν οι δράκοι. Εκεί όπου ο θάνατος είναι διαρκώς παρών. Σ’ αυτό το ομιχλώδες, μετέωρο «ανάμεσα» και «πουθενά» της Μάνης

La tarantata

Εκεί στα ελληνόφωνα χωριά της πεδιάδας του Σαλέντο (Νότια Ιταλία) ακούγεται μέχρι σήμερα μια συγκλονιστική παράδοση, μύθος μαζί και πραγματικότητα, που σχετίζεται με τη θεραπεία της γυναίκας από την επήρεια του τσιμπήματος της φαρμακερής αράχνης. Πρόκειται για το φαινόμενο του ταραντισμού.

Η παράσταση La tarantata των Encardia έχει αφετηρία και έμπνευση το πρόσωπο της γυναίκας στις απομακρυσμένες περιοχές του ιταλικού Νότου και κατ’ επέκτασιν της γυναίκας του «κόσμου», σαν αποδέκτη και αφομοιωτή όλων των «συγκρούσεων» που η κοινωνία ή το άμεσο περιβάλλον επιφυλάσσει. H γυναίκα ερωμένη, η γυναίκα μάνα, η γυναίκα σύζυγος, η γυναίκα της προσφυγιάς και του πολέμου, η γυναίκα του πόθου ή της εγκατάλειψης, η γυναίκα… «Ταραντάτα»! Κι όσο η σύγκρουση μεταβάλλεται σε ψυχικό δηλητήριο, αυτή το «ξορκίζει» και οδηγείται στη λύτρωση χορεύοντας εκστατικά, κάτω από τους ρυθμούς των μουσικών-θεραπευτών. Η παράσταση ολοκληρώνεται με τη συμμετοχή του κοινού σε έναν λυτρωτικό χορό με σαφή αναφορά στο φαινόμενο του ταραντισμού.

Ο χορός του θανάτου

Το έργο Ο χορός του θανάτου, σε σύλληψη και χορογραφία Ίριδας Καραγιάν, εστιάζει στην έννοια της σύγκρουσης εν καιρώ πολέμου, ένα επίκαιρο και βαθιά συγκινησιακό θέμα. χορογραφώντας μια παράσταση με πολιτικά, εξπρεσιονιστικά και αλληγορικά στοιχεία που συνδυάζει τους τομείς του χορού και της μουσικής.

Αντλεί έμπνευση από το ζωγραφικό έργο του Γερμανού καλλιτέχνη Όττο Ντιξ Ο Πόλεμος [Der Krieg, 1929-1932], καθώς και από τη συλλογή του από 50 χαρακτικά και γκραβούρες (1924). Η παράσταση, κινούμενη ανάμεσα σε αντίθετους πόλους όπως το χάος και η αρμονία, η σύγκρουση και η σύμπνοια, η ένταση και η ηρεμία, θα ενεργοποιήσει το αρχαίο θέατρο του Γυθείου με την ενέργεια της κίνησης των τεσσάρων χορευτών δημιουργώντας ένα δυνατό και πυκνό χορογραφικό αφήγημα πάνω στην έννοια της σύγκρουσης

Ταρώ του Οδυσσέα

Ο Οδυσσέας, αυτή η μυθική αλλά και τόσο σύγχρονη σύνθετη προσωπικότητα, είναι, πέρα από όλα τα άλλα, το σύμβολο του ακατάβλητου ανθρώπου. Αυτού που εμπλέκεται σε συνεχείς συγκρούσεις, εσωτερικές και εξωτερικές, και βρίσκεται σε διαρκή αναμέτρηση με προκλήσεις που τον υπερβαίνουν.

Στο έργο Ταρώ του Οδυσσέα ξανακοιτάξαμε την Οδύσσεια μέσα από το πρίσμα των καρτών Ταρώ της Μασσαλίας, οι οποίες προσεγγίζουν την ανθρώπινη συνθήκη, όπως και ο Μύθος, η Ποίηση και η Μουσική: απευθυνόμενες στα άδυτα του εαυτού, τα προστατευμένα από τον χρόνο, τον τόπο, τη λογική και τις βεβαιότητες. Κάθε «τράβηγμα»» των Ταρώ δίνει στους ήρωες της Οδύσσειας διφορούμενους «χρησμούς», αντιμαχόμενους μεταξύ ηθικής και επιθυμίας, λογικής και συναισθήματος. Ένας διαχρονικός διάλογος μεταξύ δυο πολιτισμών ανοίγει. Απ’ τη μία η Αναγέννηση και ο Ουμανισμός με τα Ταρώ κι απ’ την άλλη ο αρχαίος ελληνικός στοχασμός με την Οδύσσεια· στην πιο παιγνιώδη, ποιητική και αρχετυπική τους μορφή.

* Την παράσταση θα ανοίξει η Πειραματική Σκηνή Μήλου, σε διδασκαλία της Καλλιρρόης Μυριαγκού, πάνω σε πρωτότυπο ποιητικό κείμενο της Παυλίνας Παμπούδη, με θέμα την Οδύσσεια.

Η θαυμαστή ιστορία του Χορ-Χορ Αγά

Η θαυμαστή ιστορία του Χορ-χορ Αγά είναι μια μουσική παράσταση θεάτρου σκιών σε σύνθεση Αποστόλη Κουτσογιάννη, κείμενο Μάριου Χατζηπροκοπίου και σκηνοθεσία Θανάση Κριτσάκη, με ερμηνεύτρια την Ειρήνη Μάστορα.

Με αφορμή την οθωμανική οπερέτα Λεμπλεμπιτζής Χορ χορ αγάς (1875), που γνώρισε μεγάλη επιτυχία στα Βαλκάνια και μελωδίες της ερμήνευσε και ηχογράφησε η μπάντα του Ισλαχανέ το 1909, η παράσταση προτείνει μια πρωτότυπη μουσική για δύο τραγουδιστές (Γιάννης Διονυσίου και Νίκος Σπανάτης) και μικρό σύνολο (Oros Ensemble), καθώς και μια καινούρια δραματουργία που απηχεί και επινοεί εκ νέου το αρχικό λιμπρέτο.

Αναζητώντας την κόρη του Φατίμα στους δρόμους της μεγαλούπολης, ο χωρικός Χορ-Χορ συγκρούεται με έναν ξένο για αυτόν κόσμο και, χάνοντας τον εαυτό του, τελικά μεταμορφώνεται. Σπάζοντας το καλούπι της μοίρας των γυναικών, η Φατίμα αναδεικνύεται σε κεντρική ηρωίδα που ορίζει πλέον τη ζωή της και, βοηθούμενη από μαγικές δυνάμεις, κινεί τα νήματα της πλοκής. H φόρμα του θεάτρου σκιών γίνεται ο σκηνικός χώρος ενός σύγχρονου παραμυθιού, η μουσική παράγει το ηχητικό πεδίο όπου ξεδιπλώνονται οι χαρακτήρες, ενώ ο λόγος ξαναγράφει την παλιά ιστορία –τόσο παλιά και τόσο νέα, όσο η Σεχραζάντ.