Τι σχέση έχει ο Γκαίμπελς με τον Χατζηαβάτη; Ο Καβάφης με την Κλεοπάτρα; Ο Νιόνιος με τον Τσώρτσιλ; Και πώς το δάγκωμα μιας μαϊμούς ευθύνεται για τη Μικρασιατική εκστρατεία; H Artifactory παρουσιάζει την παράσταση θεάτρου σκιών για μικρούς και μεγάλους Ο Καραγκιόζης το 31 π.Χ. στην Αλεξάνδρεια, που έχει ως αφετηρία το ποίημα του Κ.Π. Καβάφη Το 31 π.Χ. στην Αλεξάνδρεια.
Το έργο αναδεικνύει τη ναυμαχία του Ακτίου, ένα κρίσιμο γεγονός της ελληνιστικής αρχαιότητας, προσφέροντας μια μοναδική εμπειρία που αντικατοπτρίζει σύγχρονα θέματα περί παραπληροφόρησης, της παράδοξης φύσης του πολέμου και της επιρροής των ψευδών ειδήσεων στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης. Η παράσταση αποτελεί μέρος του διαθεματικού πολυσυλλεκτικού εγχειρήματος Καβάφης: 4 ποιήματα για τη Νικόπολη, που επιχειρεί τη σύνδεση του ποιητικού σύμπαντος του Καβάφη και της σχέσης του με την αρχαιότητα, έτσι όπως αυτή αποκαλύπτεται μέσα από τέσσερα ποιήματα, με τον αρχαιολογικό χώρο της Νικόπολης και την ιστορία της.
Το μουσικό έργο SOMNIA PACIS: Oνειρευόμενοι την ειρήνη είναι ένας συλλογικός τόπος εκφραστικής διάδρασης μεταξύ μουσικής και λόγου. Με αρχή την πολεμική σύγκρουση και επέκταση στα στάδια που συνοδεύουν το άτομο, την κοινότητα και εν συνεχεία τον κόσμο, το έργο αποτελεί μια καλλιτεχνική αναζήτηση ειρηνικής συνύπαρξης.
Πρόκειται για μια μουσική δημιουργία που συνδυάζει τόσο τα κλασικά όσο και τα παραδοσιακά ηχοχρώματα, χρησιμοποιώντας άλλοτε σύνθετες και άλλοτε απλές εκφραστικές φόρμες. Η αφήγηση άλλοτε συμπληρώνει κι άλλοτε ενισχύει τις θεματικές που φέρνει η μουσική, ισορροπώντας ανάμεσα στη φρίκη του πολέμου και το όνειρο της ειρήνης.
Το συλλογικό φωνητικό και ρυθμικό παιχνίδι με τα κρουστά και η αφήγηση, σε συνδυασμό με το ορχηστρικό σύνολο, το οποίο κινείται τόσο συνθετικά όσο και αυτοσχεδιαστικά, πλέκουν έναν διακαλλιτεχνικό ιστό που σκοπό έχει όχι μόνο να συγκινήσει και να διεγείρει τις αισθήσεις των ακροατών αλλά και να τους προκαλέσει φέρνοντάς τους σε επαφή με μια, για πολλούς πρωτόγνωρη, μουσική εμπειρία.
Στη δράση για παιδιά Το ταξίδι μιας νότας, ένας συνθέτης που ανήκει στη σύγχρονη εποχή συγκρούεται με τους εικαστικούς μιας υπερρεαλιστικής προσέγγισης, στον κόσμο των χρωμάτων. Με αφετηρία τις συνθέσεις του Σταύρου Λάντσια, κάθε παιδί θα ταξιδέψει με τις νότες, οπουδήποτε το κατευθύνουν τα βιώματα και τα συναισθήματά του, χωρίς φραγμούς και φίλτρα.
Με βασικό στόχο την ελευθερία στην έκφραση, τα παιδιά, μέσα από ένα δίωρο βιωματικό εργαστήρι, καλούνται να αποκωδικοποιήσουν τη μουσική και να δημιουργήσουν ζωγραφικούς πίνακες με γνώμονα τα συναισθήματά τους. Σε μια αντίστροφη προσέγγιση, θα μεταφράσουν γνωστούς πίνακες των Χουάν Μιρό, Βασίλι Καντίνσκι, Πάουλ Κλέε και Έντβαρτ Μουνκ σε ηχοτοπία. Κάθε απόπειρα μετάφρασης ενός καλλιτεχνικού έργου σε συναίσθημα αποτελεί μια εσωτερική πολύπλευρη σύγκρουση, που ίσως αυτό τελικά να είναι το πιο μαγικό στην τέχνη.
Πρόγραμμα δράσεων (13 & 14 Ιουλίου 2024)
- Εκπαιδευτικό πρόγραμμα για παιδιά άνω των 7 ετών. Μέγιστος αριθμός συμμετεχόντων: 10 άτομα. Ώρες διεξαγωγής: 10.00-12.00
- Εκπαιδευτικό πρόγραμμα για παιδιά άνω των 7 ετών. Μέγιστος αριθμός συμμετεχόντων: 10 άτομα. Ώρες διεξαγωγής: 15.00-17.00
- Έκθεση εικαστικών έργων των συμμετεχόντων στα εργαστήρια. Ώρες λειτουργίας: 19.30-22.00
- Συναυλία με τον Σταύρο Λάντσια. Ώρα έναρξης: 21.00.
Τα εκπαιδευτικά εργαστήρια απευθύνονται σε παιδιά από 7 ετών και άνω.
Για κρατήσεις θέσεων στα εκπαιδευτικά προγράμματα, παρακαλούμε επικοινωνήστε με το Κονάκι Προδρόμου Καρδίτσας.
Τηλέφωνο επικοινωνίας: 24410 62078 (Δευτέρα – Παρασκευή 09.00-13.00).
Όταν το 1950 ο Γιώργος Σεφέρης επισκέπτεται την Καππαδοκία εντυπωσιάζεται από τα θραύσματα προηγούμενων πολιτισμών που βρίσκει εκεί. Επισκέπτεται τις τοιχογραφίες που βρίσκει στις υπόσκαφες εκκλησίες διαισθανόμενος την ευθραυστότητα ενός τόπου που υπήρξε καταφύγιο για πολλούς πολιτισμούς σε καιρό πολέμου και διώξεων και καταγράφει σε μορφή ημερολογίου τις παρατηρήσεις του. Αντί να εστιάσει στην αντιπαράθεση των πολιτισμών και την εχθρότητα αναζητά απαντήσεις στις φιγούρες των τοιχογραφιών και στη μορφή του λαϊκού τεχνίτη που αποτυπώνει «με αδεξιότητες, αλλά και μ ’όλη τη δροσιά της αυθόρμητης χειρονομίας» μια αυθεντικότητα που ίσως χάθηκε στις αγιογραφίες μέσα από τη σταδιακή τους τυποποίηση. Το συλλογικό τραύμα δημιουργικά δίνει τη θέση του στην παρατήρηση μιας πηγαίας ανθρώπινης δύναμης που παραπέμπει στην κοινή ρίζα της ύπαρξης εκτός εθνικών διαχωρισμών
Πως η δημιουργικότητα που βρίσκουμε σε αυτές τις μορφές αυθόρμητης και συμβολικής παραγωγής μπορεί να μεταφραστεί στο σήμερα; Είναι η λαϊκή παραγωγή τέχνης και ο απόηχος της ένα λεκτικό σύστημα ικανό να ενσωματώνει ιστορικές και κοινωνικές δονήσεις; Θα μπορούσε η λαϊκή τέχνη να ταυτιστεί με μια έννοια ταυτότητας του αρχέγονου και του πανανθρώπινου, έναντι της εθνικής ταυτότητας;
Η ομαδική έκθεση Αστερισμοί που εκ νέου εκρήγνυνται αφουγκράζεται τις συγχωνεύσεις και τις διακλαδώσεις μεταξύ των πολιτισμών που συναντιούνται σε μια υπαρκτή γεωγραφία-σύνορο ενώ επεκτείνεται έξω από αυτήν μέσα από τις αφηγήσεις των ίδιων των υλικών και τις συνδέσεις που επινοούν οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες.
Μέσα από έξι έργα-εγκαταστάσεις, οι καλλιτέχνες παρουσιάζουν τις δικές τους εκδοχές, αντλώντας από τη μελέτη τεχνοτροπιών, παραδοσιακών μορφών τέχνης, υλικών και άυλων τελετουργιών, εθνικών και ανεπίσημων αφηγήσεων.
Παράλληλες δράσεις
Εργαστήριο παραμυθιών για παιδιά από την Φίλια Δενδρινού (4/7 στις 11.00)
Ξενάγηση στην έκθεση από την επιμελήτρια και τους καλλιτέχνες (4/7 στις 18.00)
Αφήγηση παραμυθιού από τη Φιλία Δενδρινού (4/7 στις 19.30)
Το έργο Διατί η μηλιά δεν έγινε μηλέα, βασισμένο στο διήγημα του Γεωργίου Βιζυηνού, αποτελεί μια παράσταση θεάτρου και χορού με συνοδεία ζωντανής μουσικής.
Στο διήγημα, ο συγγραφέας εξιστορεί ένα περιστατικό της σχολικής ζωής του, θίγοντας το θέμα της διαμάχης του γλωσσικού ζητήματος κι ενώ όλα τα Βαλκάνια βρίσκονται σε αναβρασμό. Το γλωσσικό ζήτημα υπήρξε το έδαφος σημαντικών συγκρούσεων στη σύγχρονη ιστορία του ελληνικού κράτους, από τις απαρχές της Επανάστασης μέχρι και τις αρχές της μεταπολίτευσης, με σημαντικές πολιτικές, κοινωνικές και πολιτισμικές προεκτάσεις. Το δέντρο μηλιά, ομόηχη της μιλιάς, παίρνει στην αφήγηση τη θέση του λόγου, της λαλιάς.
Ο λόγος της θεατρικής πρόζας με τον μη λόγο της χορευτικής κίνησης θα συγκρουστούν και θα συνθέσουν με κοινό έδαφος τη μουσική. Θα γίνουν η Μηλιά, και η Μηλέα, θα αποδώσουν τη σύγκρουση του μικρού Γιωργή με τον δάσκαλό του και θα γίνουν οι λέξεις που θα παλεύουν για το ποια θα κατοικήσει τελικά στο μυαλό και την ψυχή του παιδιού.
Δύο κορυφαία έργα της ελληνικής λογοτεχνικής κληρονομιάς. Δύο εμβληματικές γυναικείες μορφές της ελληνικής λογοτεχνίας, η Ερωφίλη του Γεωργίου Χορτάτση και η Τρισεύγενη του Κωστή Παλαμά, ανταμώνουν στη σκηνή.
Η Τρισεύγενη είναι «αστόχαστη, ανυπόταχτη, παράκοη, απόκοτη», αταίριαστη με τον ασφυκτικό κοινωνικό ιστό που την περιβάλλει. Ένα πλάσμα που υπερασπίζεται πεισματικά τη φύση του. Που πάει να πει, μια τραγική ηρωίδα. Η Ερωφίλη την παρακολουθεί καθώς αφηγείται την ιστορία της και τη συντροφεύει στοργικά. Σχολιάζει, ερμηνεύει, συμπάσχει. Είναι αυτή η νεράιδα της στέρνας, η νεκρή της μάνα. Ώσπου το τραγούδισμά της γίνεται εκείνο της Τρισεύγενης, καθώς λέει: «Το δικό μου το τραγούδι πάντα, που το τραγουδάει όλη μου η ζωή. Με το δικό μου το σκοπό». Μια ιστορία σφιχταγκαλιασμένη μ’ ένα τραγούδισμα.
Η πολυεπίπεδη μουσική παράσταση Των κοχυλιών η γλώσσα με ερμηνευτή τον Θοδωρή Βουτσικάκη, έναν από τους πιο σημαντικούς τραγουδιστές της νέας γενιάς, και απαγγελία από τη Μαρίνα Καλογήρου, παρουσιάζει τα μουσικά ιδιώματα των λαών της Μεσογείου αλλά και ψηφίδες από κείμενα του γραπτού λόγου τους, καταφέρνοντας έτσι να συγκινεί. Μαζί τους συμπράττει η μοναδική Ορχήστρα Νυκτών Εγχόρδων «Θανάσης Τσιπινάκης» του Δήμου Πατρέων σε μουσική διεύθυνση του Αναστάσιου Συμεωνίδη.
Η παράσταση φέρνει σε πρώτο πλάνο τον σημερινό Άνθρωπο της Μεσογείου, που λαχταρά να αφήσει πίσω του τους διαχωρισμούς της ιστορίας και να βρει τον κοινό εσωτερικό τόπο που τον ενώνει με τους γείτονές του λαούς και του δίνει ταυτόχρονα στέρεη ελπίδα για το μέλλον. Μαρόκο, Αίγυπτος, Ισπανία, Τυνησία, Γαλλία, Κύπρος, Συρία, Λίβανος, Ισραήλ, Ελλάδα, Αλγερία, Τουρκία… Η Μεσόγειος, αυτή η γνωστή, αυτή η άγνωστη, ένα παλίμψηστο, ένα μωσαϊκό ανθρώπων, πολιτισμών, θρησκειών, γλωσσών, εθίμων, συνηθειών… Η θάλασσα που γέννησε πολιτισμούς, αγκάλιασε αντιθέσεις, η θάλασσα με τα πολλά πρόσωπα που ένωσε και χώρισε ζωές, υπήρξε πάντα σημείο αναφοράς για τον άνθρωπό της, τους μόχθους και τα όνειρά του, αλλά και πηγή έμπνευσης και γαλήνης.
Τελικά, η Μεσόγειος λειτουργεί ως σύνορο διαχωρισμού ή ως γραμμή ένωσης των χωρών που βρέχονται από αυτήν και των λαών τους; Και τι θα γίνονταν αν η θάλασσα αυτή δεν υπήρχε – τα έθνη αυτά δεν θα χωρίζονταν ή μήπως δεν θα ενώνονταν ποτέ; Οι λαοί έχουν κατορθώσει όμως σε αρκετές περιπτώσεις να γιατρέψουν τις πληγές τους και να γεφυρώσουν το όποιο χάσμα τους χωρίζει μέσω των κοινών τόπων ή απλώς της αποδοχής των πολιτισμικών στοιχείων του «απέναντι».
Το Θέατρο Πορεία συμμετέχει για πρώτη φορά στο πρόγραμμα εκδηλώσεων του ΥΠΠΟ «Όλη η Ελλάδα ένας πολιτισμός» με την παράσταση Μερικά κομμάτια πέτρας. Στην εν μέρει περιπατητική παράσταση, Ελληνοβρετανοί νέοι με καταγωγή από τη Θράκη επισκέπτονται την πατρίδα των γονιών και των παππούδων τους και ξεναγούνται στον αρχαιολογικό χώρο της Αρχαίας Ζώνης.
Κατά την ξενάγηση, τίθενται από τους νέους διάφορες ερωτήσεις, που αφορούν την καθημερινή ζωή στην Αρχαία Ζώνη, την ακμή και την παρακμή της, την ανασκαφική ιστορία της Θράκης, την ανάδειξη των αρχαιοτήτων της κ.ά. Η συζήτηση εκτείνεται πέρα από την πατριδογνωσία, καθώς περνάει σε θέματα όπως οι αρπαγές και οι καταστροφές πολιτιστικών θησαυρών, όπως λ.χ. τα μάρμαρα του Παρθενώνα, η πολιτισμική ταυτότητα, τα ταυτοτικά αφηγήματα, οι συγκρούσεις που ξεσπάνε εξαιτίας τους, ο ρόλος μιας τοπικής πολιτιστικής κληρονομιάς, η σχέση της με όλη την ανθρωπότητα κ.ά.
Στο τέλος της ξενάγησης, όλοι θα αναμετρηθούν με τα καίρια ερωτήματα «Τι περισσότερο από μερικά κομμάτια πέτρας είναι ένα μνημείο;», «Ποια η σημασία του για μένα προσωπικά;», «Γιατί (να) με νοιάζει;».
Εκπαιδευτικό εργαστήριο
Κατά την προετοιμασία της παράστασης, μαθήτριες και μαθητές από σχολεία της περιοχής, νέες και νέοι, θα συμμετάσχουν σε εργαστήριο της σκηνοθέτριας Σοφίας Βγενοπούλου, το οποίο θα πραγματοποιηθεί στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αλεξανδρούπολης. Το εργαστήριο σχεδιάστηκε με στόχο να γνωρίσουν πώς αντανακλώνται μέσα από τη ματιά των ντόπιων νέων η Ιστορία και η πολιτισμική ταυτότητα, να αντλήσουν υλικό για την τελική διαμόρφωση του δρώμενου, αλλά και για να ενθαρρυνθεί η ενεργή συμμετοχή μιας ομάδας μαθητριών και μαθητών στην παράσταση.
Μια θεατρική σύνθεση που φωτίζει την «Οδύσσεια» του καλλιτέχνη Ρενάτο Μόρντο και της συζύγου του Τρούντε με φόντο τη δραματική φυλάκισή του στο Χαϊδάρι στη διάρκεια της γερμανικής Κατοχής στην Αθήνα. Αυστριακός, Εβραίος με ελληνική ιθαγένεια και πρόσκαιρα και γερμανική, ο Μόρντο είναι εύκολος στόχος σε μια εποχή που ο κόσμος έχει χωριστεί σε στρατόπεδα.
Κεντρικό στοιχείο στη σύνθεση ο Χρόνος που τελειώνει καθώς εκκρεμεί η απόφαση μεταφοράς του Μόρντο στο Άουσβιτς. Μέσα από τα γράμματα που ανταλλάσσουν με τη σύζυγό του Τρούντε ζωντανεύουν τα όνειρα, οι εφιάλτες, η μεγάλη αγάπη της για τη Μουσική και το Θέατρο αλλά και οι εσωτερικές της συγκρούσεις καθώς η καταγωγή, η θρησκεία, η υπηκοότητα και η καλλιτεχνική της ιδιότητα άλλοτε γίνονται διαβατήρια σωτηρίας και άλλοτε η καταδίκη της.
Ο δεύτερος πρωταγωνιστής στη σκηνή είναι η Μουσική. Η Καλλιόπη Μητροπούλου ζωντανεύει συνθέσεις που είναι είτε μεταγραφές γνωστών θεμάτων είτε πρωτότυπες μουσικές συνθέσεις στο ύφος της εποχής του Μεσοπολέμου που γεωγραφικά μας ταξιδεύουν από τις παρυφές της Αφρικής ως τα καμπαρέ της κεντρικής Ευρώπης.
Η δημιουργική ομάδα του ΑΠΑΡÄΜΙΛΛΟΝ, σταθερά προσανατολισμένη σε πρωτότυπες δραματουργίες που προκύπτουν μέσα από έρευνα, στρέφει την προσοχή της για πρώτη φορά στη δραματουργία του Ιάκωβου Καμπανέλλη και συγκεκριμένα στη θρυλική Αυλή των θαυμάτων, προτείνοντας μια συμμετοχική παράσταση, που εστιάζει στη σύγκρουση συμφερόντων γύρω από τον υπερτουρισμό στα ελληνικά νησιά.
Πιο συγκεκριμένα, οι ήρωες και οι θεματικές του Καμπανέλλη αναμειγνύονται με πραγματικές αφηγήσεις και στοιχεία που συλλέγονται με επιτόπια έρευνα, δημιουργώντας έναν συμβολικό τόπο διαπραγμάτευσης των επιπτώσεων της άκρατης τουριστικής ανάπτυξης, τόσο μέσα από την αντιπαραβολή των διαφορετικών εμπλεκόμενων οικονομικών συμφερόντων, ατομικών και συλλογικών, όσο και αναδεικνύοντας τα ηθικά και δεοντολογικά διλήμματα που προκύπτουν από τα παραπάνω, με έμφαση στην ανάπτυξη βιώσιμων δεσμών εντός της κοινότητας.
Σκηνικοί δείκτες από την «Αυλή» του Καμπανέλλη προσκαλούν τόσο τους συντελεστές όσο και τους θεατές, ντόπιους και επισκέπτες, να συμμετάσχουν σε ένα καλειδοσκόπιο ανθρώπινων χαρακτήρων και περίπλοκων σχέσεων.